به گزارش آسوشیتدپرس بخش مسئول حرکت در مغز ممکن است از 40 سالگی به بعد از از لحاظ توانایی افت کند.
اینکه با چه سرعتی یک توپ را پرتاب کنید یا فرمان ماشین را بچرخانید، بستگی به این دارد که سلولهای مغز شما با چه سرعتی دستورات به عضلات را صادر میکند. صدور سریع فرمانها بستگی به عایقبندی سیمکشی مغز شما دارد.
اکنون پژوهشهای جدید بیانگر آن است که در میانسالی، حتی در افراد سالم، مغز مقداری از عایقبندیهایش در بخش کنترل حرکتی از دست میدهد- و در همین حال با همان میزان سرعت کارکردش را به طور ناآشکار از دست میدهند.
دکتر جرج بارتزوکیس، عصب شناس در دانشگاه کالیفرنیا در لوسآنجلس میگوید این وضعیت توضیحدهنده این امر است که چرا "مشکل است که در بالای 40 سال یک ورزشکار کلاس جهانی شد."
این پژوهش به دلیل دیگری برای فعال ماندن از لحاظ جسمی و روانی اشاره میکند: یک مغز تعلیمدیده ممکن است تخریب عایقبندی را سریعتر شناسایی کند و برای ترمیم سلولها برای به کار افتادن سریعتر عمل کند.
از نظر براتزوکیس، مغز مانند اینترنت است. حرکت سریع به پهنای باند بستگی دارد، که معادل آن در مغز غلاف میلین است، یک غلاف مخصوص ار چربی که رشتههای عصبی را میپوشاند.
میلین سالم - پوشش عایقبندی بسیار ضخیمی که دور رشتههای عصبی را فرا میگیرد- به انتقال فوری پیامهای الکتریکی امکان میدهد که مغز بوسیله آنها فرمانهایش را میفرستد.
شلیکهای الکتریکی با فرکانس بالا، که "پتانسیل عمل" خوانده میشوند، حرکت را سرعت میبخشند- هر حرکتی از ریباند بسکتبال تا ضرب گرفتن با انگشت.
بارتزوکیس یادآور میشود: "شخصی مانند مایکل جردن را در نظر بگیرید. مدار مغزی که او را به یک بازیکن بسکتبال بزرگ بدل کرده است، احتمالا از مدارهای مغزی اغلب مخلوقات دیگر غلاف میلین بهتری دارند."
بارتزوکیس برای این پژوهش جدید 72 مرد سالم در سنین 23 تا 80 را واداشت که یک آزمون ساده را انجام دهند: اینکه با چه سرعتی میتوانند با انگشت اشارهشان ضرب بگیرند. هر کسی میتواند این کار را انجام دهد؛ این کار ربطی به قدرت یا تناسب اندام فرد ندارد.
پژوهشگران تعداد ضربگیریها را مردان در 10 ثانیه انجام دادند را شمردند، برای این کار آنها در 10 بار آزمون دو باری را که از همه سریعتر بود، ثبت کردند.
جالب اینکه به گزارش این پژوهشگران که نتایج کارشان در شماره ماه گذشته ژورنال Neurobiology of Aging منتشر شده است، سرعت ضربگرفتن و سلامتی میلین مغز این افراد در 39 سالگی به اوج میرسید. بعد به تدریج با افرایش سن افت میکرد.
این امر به معنای آن نبود که بقیه مغز به طور مشابهی تحت تاثیر قرار میگرفت. بارتزوکیس شواهدی دارد که میلین در مناطقی از مغز که مسئول کارکرد شناختی- کارکردهای عالی مغز - هستند، نسبت به مناطق کنترل حرکتی یک دهه یا دیرتر دچار تخریب میشوند.
بنابراین اگر به مثال جردن بازگردیمٔ که برای آخرین بار در سن 40 سالگی بازی حرفهای انجام داد، به گفته بارتزوکیس "هنگامی که سن او بالاتر رفت. آن مدار اندکی دچار افت شد. او میتواند به مایکل جوردن بازرگان موفق بدل شود، اما دیگر مایکل جوردن بازیکن بسکتبال ابرستاره نیست."
بارتزوکیس به دنبال اینکه ورزشکاران بهتری بسازد، نیست. هدف نهایی او این است که با بیماری آلزایمر مقابله کند. ارتباط با بیماری آلزایمر از این جهت است: ایجاد خاطرات نیز به شلیکهای پرفرکانس الکتریکی در مغز وابسته است، و بارتزوکیس گفت: "پژوهشهای قبلی نشان داده است که ژن مربوط به آلزایمر ممکن است ترمیم میلین را دچار اشکال کند."
اما دکتر زو آروانیتاکیس، متخصص اعصاب در مرکز پزشکی دانشگاه راش در شیکاگو در این باره میگوید پژوهش جدید کاربردهای گستردهتری دارد، زیرا روند پیری طبیعی را روشنتر میکند.
"ما میدانیم که در سن معینی شما به اوج توانایی مغزی خود میرسید و این برداشت وجود دارد که بالا رفتن سن از این حد، افت توان مغزی آغاز میشود." آروانیتاکیس به دنبال این است که دریابد آیا میلین و کارکرد شناختی هم دارای همین تناظر هستند یا نه.
پژوهش بارتزوکین از یک گزارش اخیر دانشمندان آلمانی حمایت میکند که نشان داده است با افزایش سن سیستمی که در بدن به ترمیم میلینهای تخریبشده میپردازد، دچار ضعف میشود.